Uszkodzenie ścięgna Achillesa jest częstym powodem zgłoszenia pacjentów do naszych fizjoterapeutów w Warszawie w okresie przedwiośnia. Nieprzygotowany organizm stawia opór przy nagłym wysiłku w Lesie Kabackim czy Parku Skaryszewskim. Co zrobić, żeby nie doznać urazu, kiedy warto zwracać szczególną uwagę na ścięgna oraz co zrobić, gdy przydarzy nam się nieszczęście? To wszystko w naszym materiale.

 

Nietrudno zauważyć, że wiosna zbliża się wielkimi krokami. Okres ten mobilizuje do zwiększonej aktywności fizycznej. Większość z nas spędziła zimę koncentrując się  na pracy i odpoczynku w domowym zaciszu odkładając wszelkiego rodzaju sporty na wiosnę.

 

W trakcie szybkiego odzyskiwania formy jesteśmy często narażeni na uszkodzenie ścięgna Achillesa. Uraz ten może mieć charakter ostry (częściowe lub całkowite zerwanie ścięgna) jak i przewlekły (zapalenie, zwyrodnienie). Większość osób, które trafiają do naszych fizjoterapeutów prowadziło mało aktywny tryb życia – siedzący tryb pracy, zimowy odpoczynek przed telewizorem, a następnie wiosenne przebudzenie sportowe bez należytego przygotowania czy nawet rozgrzewki. Oczywiście tego typu uszkodzenia mogą również dotyczyć sportowców (piłkarzy, tenisistów, płotkarzy). 

Kolejną grupą narażoną na uraz są osoby chodzące w butach na wysokich obcasach. Do urazu dochodzi w momencie, gdy kobieta po kilku godzinach zdejmuje szpilki i „startuje w sprincie”. Coś Wam to przypomina? Tak – przykładem mogą być wszystkim znane zabawy weselne. Uraz znajduje się zwykle na wysokości 2-6 cm nad guzem piętowym, czyli w środkowej części ścięgna. Zerwanie ścięgna Achillesa wymaga wizyty na ostrym dyżurze, a w następnym etapie rehabilitacji.

 

W jaki sposób może Ci pomóc rehabilitacja domowa?

Przede wszystkim zostanie przeprowadzony wywiad, wnikliwe badanie, a następnie fizjoterapeuta przeprowadzi terapię oraz ponowne badanie. Jeśli chodzi o zmiany zwyrodnieniowe w ścięgnie Achillesa, możemy je zaobserwować już w wieku 25 lat. Jakie objawy temu towarzyszą? Ból odczuwamy w połowie przebiegu ścięgna. Chód staje się bolesny i nienaturalny. W ostrym stanie zapalnym zaobserwujemy obrzęk oraz ewentualnie odgłos „skrzypienia śniegu”. Po odpoczynku obrzęk i ból mogą się zmniejszyć, lecz przy większym obciążeniu prawdopodobnie powrócą.

 

Jak możemy uniknąć tego urazu? Powinniśmy zacząć od prawidłowo przeprowadzonej rozgrzewki, której istotną rolę opisałem w poprzednim artykule. Kolejną składową jest regeneracja, czyli odpoczynek i masaż. Po każdym treningu warto się porozciągać, skorzystać z wałka do automasażu łydki i uda. Warto poświęcić swój czas na ćwiczenie propriocepcji, czyli zmysłu orientacji ułożenia części własnego ciała (np. ćwiczenia na piłce). Gdy zadbamy o te składowe, nasze ciało podczas rekreacyjnego sportu odwdzięczy się bezbólową pracą.